W jaki sposób prowadzę psychoterapię?

Psychoterapię prowadzę w nurcie psychodynamicznym, zgodnie z założeniami Psychoterapii Skoncentrowanej na Przeniesieniu (TFP – Transference Focus Psychotherapy). Jest to forma psychoterapii psychodynamicznej wywodząca się z psychoanalizy, ale rozbudowana o szeroki dorobek współczesnej wiedzy z zakresu neurobiologii, psychiatrii oraz o teorii i badań nad stylami przywiązaniem. Rezultatem tej integracji jest teoria strukturalna Otto Kernberg’a, w której osadzone są strategie, taktyki i techniki pracy terapeutycznej stosowane w TFP.  

Cechami charakterystycznymi dla TFP są:

 1) nacisk na szczegółowy proces ewaluacji diagnostycznej z zastosowaniem opracowanego w tym celu „wywiadu strukturalnego”;

 2) szczególnie wnikliwy proces zawierania i omawiania kontraktu terapeutycznego, który jest indywidualnie skonstruowany, dopasowany do trudności i funkcjonowania danego pacjenta, kontrakt jest szczegółowo omawiany jeszcze przed rozpoczęciem terapii i również w czasie jej trwania;

 3) bardziej aktywna postawa terapeuty w porównaniu z innymi podejściami psychodynamicznymi, obejmująca systematyczne omawianie komunikacji niewerbalnej pacjenta, przyglądanie się stanom emocjonalnym terapeuty w reakcji na pacjenta oraz uwzględniająca mogącą się pojawić konieczność odejścia od neutralnej postawy terapeuty, jeśli pojawi się sytuacja zagrożenie dla pacjenta lub naruszony zostanie terapeutyczny kontrakt.  

Szczególnie istotnym aspektem psychoterapii jest analiza przeniesienia, które definiowane jest jako nieświadomy dla pacjent proces polegający na kierowaniu na terapeutę nieświadomych postaw, oczekiwań, uczuć czy lęków, które doświadczane były wobec znaczących osób z przeszłości pacjenta. Analiza przeniesienia jest istotnym źródłem informacji na temat nieuświadomionych części osobowości pacjenta i stanowi ważny element wprowadzania zmian w funkcjonowaniu psychicznym i społecznym pacjenta.

Psychoterapia Skoncentrowana na Przeniesieniu jest nieustannie rozwijaną formą psychoterapii tak, aby mogła być zastosowana w odniesieniu do jak najszerszej populacji pacjentów. W związku z tym, w ciągu ostatniego 20-lecia opracowano formę psychoterapii psychodynamicznej DPHP (Dynamic Psychotherapy for Higher Level Pathology) dostosowanej do leczenia pacjentów stosunkowo dobrze funkcjonujących, o łagodnej patologii osobowościz tzw. patologią wyższego poziomu.

TFP jest formą psychoterapii o udowodnionej skuteczności w leczeniu zaburzeń osobowości, natomiast DPHP znajduje zastosowanie w leczenie zaburzeń lękowych. Psychoterapia traktowana jest jako metoda leczenia, skąd wynika stosowanie określenia Pacjent, a nie Klient.